رسول گرامى اسلام در سال«عام الفیل»در«مکه معظمه»دیده به جهان گشود،و همراه با ولادت آن حضرت،غرایب و رویدادهاى عجیبى در نقاط مختلف گیتى رخ داد،و مادر بزرگوار آن سرور،«حضرت آمنه»بخشى از آن امور را به«فاطمه بنت اسد»مادر گرامى حضرت«على علیه السلام»گزارش کرد.
«فاطمه دختر اسد»در حالى که از ولایت پیامبر خدا و از شنیدن آنهمه معجزات و کرامات در هنگام تولدش به شدت خوشحال بود،با سرعت تمام خود را به شوهرش حضرت«ابو طالب علیه السلام»رسانده،و مولود جدید را به وى تبریک گفت.
«ابو طالب»چون سخن همسرش را شنید،ضمن خوشحالى و تشکر از او گفت:
«اصبرى سبتا ابشرک بمثله الا النبوة.»و فى حدیث اخر:«تتعجبین من هذا انک تحبلین و تلدین بوصیه و وزیره.»
اصول کافى ج 1 ص 452 ح 1 و 3،جلاء العیون شبر ج 1 ص 236،بحار الانوار ج 35 ح 5 و 6
اى فاطمه!سى سال دیگر صبر کن،تو نیز نظیر او را به دنیا مى آورى،و من این وعده را به تو مژده مىدهم.
و در حدیث دیگرى آمده است:آیا تو از این واقعه بزرگ تعجب مىکنى؟بدان که تو نیز به وزیر و وصى و جانشین وى حامله مىگردى (و فرزند عزیزم على را به دنیا مىآورى)
سى سال از این واقعه شگرف تاریخى گذشت، همان طور که حضرت «ابوطالب» خبر داده بود، فرزند«کعبه» و «وصى و وزیر مصطفى صلى الله علیه و آله»رحمت عالمیان،پناه بى پناهان،مولاى متقیان حضرت امیر المؤمنین«على بن ابیطالب علیه السلام»،در روز جمعه،سیزدهم رجب المرجب،بیست و سه سال قبل از هجرت نبوى،آن هم در شریفترین مکان عالم هستى «کعبه» دیده به جهان گشود،و گیتى را به نور ولایتش منور ساخت.